You are not You

Czasem na słabej jakości papierze są napisane rzeczy ważne. Tak jest w przypadku wywiadu z aktorką Hilary Swank w magazynie "Gioia", która promuje film, w którym gra główną rolę "You are not You". Obraz to piękna historia młodej kobiety - pianistki i żony, u której neurolodzy diagnozują genetyczną chorobę neurologiczną SLA ...

A volte su carta di scarsa qualita' sono scritte cose importantissime. E' così nel caso dell’ultima intervista per la rivista "Gioia", con l’attrice Hilary Swank, la quale e' protagonista di un film "You are not You". L’opera e' una bellissima immagine di una donna giovane, pianista e moglie, alla quale i neurologi diagnosticano la malattia degenerativa SLA ...

- Dlaczego akurat ten film?

- Perche’ questo film?

Przeczytałam książkę (powieść Michele Wildgen) i natychmiast zakochałam się w bohaterce. Była to rola, którą chciałam zagrać.To film o miłości i przyjaźni między dwoma kobietami, z której jedna z nich, chora, próbuje żyć i umrzeć z godnością, ale przede wszystkim chce się innym opowiedzieć. Jestem również producentką tego filmu, mam wielką satysfakcję, że postać w którą się wcielam weszła do świata kina bo opowiada o efektach sla. Musiałam stworzyć rzeczywistość chorej na ta straszną chorobę. Już gdy kręciłam film, o sla mówiło się bardzo dużo, w moim filmie można zobaczyć co rzeczywiście przydarza się pacjentce. Jako aktorka moge stać się jedną z chorych, wiedząc jednak doskonale, że moja to tylko rola którą odgrywam.

Ho letto il libro e mi sono innamorata della protagonista. Era un ruolo che volevo interpretare, l'ho visto come una love story basata sull'amicizia di due donne, di cui una malata, che cerca di vivere e morire con dignita', ma che soprattutto desidera raccontare se stessa. Sono anche produttrice del film e sono soddisfatta di avere portato questo soggetto al cinema, oltre che di avere rappresentato visivamente gli effetti della sla. Dovevo trasformare in realta' l'idea di una malattia terribile.Gia' ai tempi della produzione del film, la sla era ben conosciuta, ma pochi avevano visto cosa succede realmente a un paziente. Come attrice posso diventare una di loro, pur sapendo che e' solo un'immedesimazione artistica.

Kate czyli główna bohaterka filmu podczas gry na pianinie utwór Chopina:)) zauważa, że jej dłonie drżą i tracą siłę. Neurolodzy stwierdzają sla. Z czasem Kate przestaje chodzić, porusza się z chodzikiem,a potem porusza się na wózku. Jej małżeństwo przeżywa kryzys. Para do pomocy wynajmuje dziewczynę, która ma złą opinię jako opiekunka. Jest nazbyt "żywa", "głodna życia", nie ma zbytniej litości dla swoich pacjentek, trakatuje je raczej jako przyjaciółki.I to dlatego pomimo wielu wątpliwości Kate pozostaje ze swoją opiekunką do końca swych dni.

Kate, la protagonista, mentre suona il piano (nomen omen opera di Chopin:))nota che le sue mani tremano e perdono forza. I neurologi diagnosticano la sla. Con il tempo Kate smette di camminare, si muove con un deambulatore, dopo con la sedia a rotelle. Il suo matrimonio e' in crisi totale. Per avere un aiuto la coppia assume una ragazza con pessime referenze come colf. E' troppo "vivace" e’ "affamata di vita", non ha troppa pieta' per i suoi pazienti, li tratta come amici non come dei malati. Per questo Kate scegliera' di rimanere con la sua "infermiera" fino alla fine dei suoi giorni.

 Mięśniowe choroby neurologiczne są jak kaszel, który trwa całe życie. Z czasem ciało staje się klatką, z której na koniec trudno wydobyć nawet głos. Nie umiera się jednak z  dnia na dzień. Umiera się latami, pozostając cały czas kobietą, którą się było wcześniej. Z tymi samymi potrzebami: uczesania się, pomalowania, pracy, miłości, stworzenia rodziny. Głowa pragnie realizować te wszystkie plany, ale nie pozwala jej na to niedoskonałe, chore ciało. O tym jest ten film: o akceptacji sytuacji i poradzenia sobie z nią. W życiu codziennym, praktycznym. To film o walce o siebie,o nie zatraceniu się w chorobie, o śmiechu poprzez łzy.

Le malattie neurologiche dei muscoli sono come una tosse che non passa mai. Con il tempo il corpo diventa una gabbia, dalla quale alla fine non si riesce nemmeno a gridare un aiuto. Purtroppo non si muore da un giorno all’altro, si muore per anni, restando sempre la persona la quale eravamo prima e con gli stessi bisogni: di pettinarsi, truccarsi, lavorare, amare e creare una famiglia. La testa desidera realizzare tutti questi piani, ma il corpo malato non lo permette. A proposito di queste cose e' il film: parla di accettazione delle condizioni nelle quali ci troviamo nella vita quotidiana, pratica. E' il film di una battaglia dove il premio siamo noi stessi, di ridere fra le lacrime.

I taki jest ten film. Po obejrzeniu go na początku się popłaczecie, a potem szeroko uśmiechniecie bo zrozumiecie, że warto być Królową swojego życia.

Mimo wszystko.

E questo succedera' a Voi dopo aver visto "You are not You". All’inizio' piangerete, ma poi sorriderete perche' capirete che vale la pena essere la Regina del proprio destino.

Nonostante tutto.

:)