Paula by Isabel Allende
Przyznam Wam się szczerze, że czasem kupuję książki z bardzo niskich pobudek;). Nie mogłam przecież zostawić w antykwariacie Pauli!;) I bardzo dobrze zrobiłam, bo dzięki Narcyzowi, który we mnie mieszka, poznałam Isabelę i Paulę. Gdy brałam tę książkę do ręki, przez myśl mi nie przeszło, że główna bohaterka: Paula, od początku powieści, nie żyje ...
Vi confesso onestamente che a volte compro i libri per motivi molto egocentrici, non potevo lasciare nel negozio di antiquariato Paula!;) E ho fatto molto bene, perche' grazie al Narciso che abita dentro di me ho conosciuto Isabel e Paula. Quando ho preso questo libro in mano, non immaginavo che la protagonista principale, Paula, dall'inizio del romanzo, non e' in vita ...
Czasem piękno bywa przejmująco smutne, takie powieści pisze Isabel Allende, autorka z Peru. Pisze dla kobiet i o kobietach. Sama o sobie mówi, że feministką była, zanim jeszcze powstał świat. Gdyby jakiś filolog pragnął określić jaką literaturę tworzy Allende, napisałby: realizm magiczny. Gdybym to ja, chciała Wam przybliżyć w jakim stylu są książki autorki, wskazałabym Wam film "Stalowe Magnolie", życie ma smak komedii, ale też często dramatu. Przejmująca i wzruszająca powieść "Paula", jest czytelniczym dowodem na wyznawaną przez Allende filozofię, że "Śmierć nie istnieje, ludzie umierają tylko wtedy, gdy o nich zapominamy".
A volte la vera bellezza e' molto triste. Isabel Allende, autrice peruviana, crea romanzi di questo tipo. Scrive per le donne e di donne. Di se stessa dice che era femminista, da prima che nascesse il mondo. Se qualche filologo volesse descrivere che tipo di letteratura crea Allende scriverebbe: realismo magico. Se fossi io a descrivervi in che stile sono i libri di Allende, Vi indicherei il film "Steel Magnolias", la vita ha il sapore della commedia, ma spesso anche del dramma. Il commovente romanzo "Paula", e' la prova scritta della filosofia con quale vive Allende, che la morte non esiste, le persone muoiono solo quando le dimentichiamo.
Nie ma nic gorszego na świecie dla kobiety będącej matką, niż śmierć swojego dziecka. Paula zachorowała na okrutną chorobę jaką jest porfira, niedługo potem zapada w śpiączkę. Podłączona do aparatury podtrzymującej życie, Paula jest nadal człowiekiem i to do Niej, matka pisze listy, w których opowiada co dzieje się w ich życiu rodzinnym oraz na świecie, tłumacząc wszystko tak, żeby Paula, gdy się obudzi była o wszystkim poinformowana. Los niestety jest okrutny, a młoda dziewczyna nigdy nie budzi się ze śpiączki.
Non c'e' niente di peggio nel mondo per una donna madre, che vedere il suo bambino che muore. Paula si e'ammalata di una malattia molto crudele, porfiria e poco dopo va in coma. Attaccata ai tubi Paula e' sempre un essere umano e per Lei, la sua mamma scrive delle lettere, dentro le quali racconta a Paula cosa succede nella loro vita famigliare e nel mondo. Cosi quando Paula uscira' dal coma sara' bene informata. Il destino e' crudele, la giovane ragazza non si svegliera' mai dal coma.
W powieści mamy dramat dwóch kobiet: matki i córki. Młodej dziewczyny, która nigdy nie będzie mogła przeżyć swoich dni oraz matki, która codziennie przez rok widzi swoją umierającą córkę. To bardzo smutna, ale prawdziwa opowieść o życiu, nie o śmierci. Bo przecież pożegnania, choć nie wiadomo jak ich nie lubimy, są częścią życia. To również bardzo ważny głos, w dyskusji o tym, czym tak naprawdę jest życie, to manifest tego co myśli sama Allende, że każde, nawet najkrótsze lub przesiąknięte cierpieniem lub chorobą istnienie jest wielkim darem, często sensem życia dla innych ludzi. To jedna z bardziej autobiograficznych książek Isabel.
Nel romanzo abbiamo il dramma di due donne: madre e figlia. Una ragazza giovane, che non potra' mai vivere in pieno la sua vita e la madre che ogni giorno, per un anno, vede sua figlia morire. E' un romanzo molto triste, ma molto onesto sulla vita, non sulla morte. Perche' gli "Arrivederci", anche se li odiamo da morire, sono parte della vita. Questo libro e' il manifesto di cio' che pensa Allende nella vita privata, che ogni vita, anche la piu' breve o una toccata da una malattia dolorosa, e' un dono e spesso il senso della vita per gli altri. E' il romanzo piu' biografico di Isabel.
Powieść zawiera jeden list, może najważniejszy. To ten, który napisała Paula do rodziny, gdy jeszcze niczego nie przeczuwała. O tym, co w nim się znalazło, nie napiszę. Sami zapytajcie o to Paulę, to ona, Muza zna wszystkie odpowiedzi.
Il romanzo contiene anche una lettera, forse la parte piu' importante. E' una lettera che ha scritto Paula per la sua famiglia, quando ancora non era consapevole di niente. Cosa ha scritto, non Ve lo diro'. Chiedete a Paula, e' Lei, la Musa che conosce tutte le risposte.
Wspaniała książka, czytałam ją już dość dawno, ale zapadła mi w pamięć. Na pewno jest to książka warta polecenia i przeczytania. Pozdrawiam:)
ReplyDeleteTak, tej książki się nie zapomina :* pozdrawiam serdecznie
DeletePiękny widok z okna :) pozdrawiam.
ReplyDeleteDziękuję i macham do Ciebie właśnie z tego okna!:)
Delete